süzülürken sabahlar gelirsin yanıma kokusuz korkusuzca sarılırsın saf ama tutkuyla ...ben oralarda dururum.sen kükreyerek yanıma girersin.karanlıklarda akşam oldugunda canlanır acılı yalnızlıklar tertemiz geceye kavuşurken tek tek biter acılar yerini sevgiye bırakır....
gizlenip derin mavilere ....
ihtişamla gelirsin ....
sen sıcak sessiz ve sensiz sevdiğim ...
kırmadın bu kalbi ama acıttın...
acıyıda seviyorum acıtmayı da...
sen bunu öğrettin....
yemyeşil bir ağaçta saklanmış kuşların varlığını...
var oluşlarını...
neden saklandıklarını
PENIA
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder