hava buz gibi soğuk

yürüdüm saatlerce durup çevreye baktım camlar buğulu belli evler sıcacık.. yolda yürüyenler ise aceleleri varmış gibi hızlı hızlı geçip gidiyorlardı.yüzlerinde hiç ifade olmadan nasıl beceriyolardı bu tepkisizliği...bende üşüyorum ama köşedeki fırının önünde ekmek kırınıtısı yiyen seçenin cıvıltısını duyabiliyordum .başımı o yöne çevirince uçtu korkudan.sonra köşe başındaki simitçi üşümüştü satıp gitsem diyen bakışları gözüme çarptı..gene yürüyordum. yolların sonu yok ki....evime gidiyorum herkes evine gidiyor bense çiçekçiden aldığım kırmızı lalelerimle yürüyorum. lale mevsimi olmadığı halde onların vazodaki mahsun hallerini seviyorum ve mutluyum ...