uzaklarda yaşamak istiyorum.evim çok uzaklarda olmalı kocaman bir adada ağaçlar altında bir ev düşlüyorum...yalnız olmayı hiç düşünmedim ama bir gün yapayalnız kalacağımızı biliyorum.korkuyorum desem ; hiç itiraf edesim yoktu ama cidden yalnızlıktan korkuyorum...siz hiç kalabalıklar içinde yalnız kaldınız mı? ben kaldım işte bunun için korkuyorum ....hüzünlerden ıslandım,üzüntü denizlerinde boğuldum...sonra ,sonra biri vardı ne yapıyorsun diyen ona güvendim güvenmek istedim....belki de onu bekliyordum hiç düşünmediğim bir anda karşımdaydı gerçekti....önce yardım ediyor sonra kenara çekilirim diyordu sanırım bu meydan okumaydı ....çok uğraştım o aydınlıkları gösterdi ben direndim karanlıklar daha cazipti....ama o ne istediğini bilen biriydi güven veriyordu yaşamalısın hadi nefes al diyordu...onun sayesinde o derin karanlıklara şimdi uzaktan bakıyorum...
PENIA
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder